-
1 шифасы тию
вы́здороветь (опра́виться) от боле́зни, неду́га; исцели́ться -
2 шифа
сущ.1) по́льза от лече́ния; исцеле́ние, выздоровле́ниедарудан шифа табу — получи́ть исцеле́ние от лека́рства
2) целе́бное сво́йство; целе́бность, цели́тельностьтөштән соң үләннең шифасы тамырына төшә — целе́бность (цели́тельное сво́йство) травы́ по́сле обе́да перехо́дит в ко́рень
3) перен. ка́чество чего-л., принося́щее по́льзу, бла́гояңгыр түгел, чыкның да шифасы бар — (погов.) не только до́ждь, но и роса́ благода́тна
•- шифа булу
- шифага булу
- шифасы тию
См. также в других словарях:
шифа — 1. Дәва булу, савыктыру үзлеге. Саулык өчен файдалы матдә, савыктыру, терелтү көче 2. Кайбер ярдәмче фигыльләр белән ясалган тезмәләрдә: савыгу, терелү, шифа булу, шифасы тию менә анысы шифага булыр 3. Дәва, дару ат дәрте шифасы булмаган бер… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
кяр — иск. Дару (1). КЯР КЫЛУ (ИТҮ) – Дәвалау, шифасы тию … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
